Listopad | 2020 | Wieści z Parku

Lubimy te chwile, gdy na drzewach zobaczyć można kolorowe liście. Potem jednak one opadają. Ten czas też ma swój urok. Z zebranych w parku liści możemy zrobić, piękny jesienny bukiet. Dlaczego drzewa zrzucają liście? W ten sposób przygotowują się do zimy, tracąc je ograniczają parowanie. Takie opadnięte liście pełnią ważne funkcje w przyrodzie. Po pierwsze biorą udział w obiegu materii, gdy się rozłożą, substancje, które je tworzą wrócą do ziemi i będą mogły być ponownie wykorzystane. Warstwa liści chroni też glebę przed chłodem i przesuszeniem – pomaga w retencjonowaniu wody. Opadnięte liście pełnią także ważne funkcje dla wielu gatunków zwierząt, w tym tych które ukrywają się wśród nich na zimę np. jeży albo różnych gatunków owadów, takich jak cieszący wiosną oczy latolistek cytrynek czy ważki – straszki, jedyne krajowe ważki które zimują jako postaci dorosłe. W ogrodach wilanowskich, nie wszystkie liście są grabione, oczywiście z części miejsc muszą być usuwane, ale zawsze w parku znajdą się miejsca, gdzie zwierzęta będą mogły znaleźć zimowe schronienia.

Opadnięte liście pełnią wiele funkcji w przyrodzie.
My zaś możemy dzięki nim ćwiczyć się w rozpoznawaniu różnych gatunków drzew.

Na fotografii widać żołądź oraz liście dębu szypułkowego i… jeden liść dębu czerwonego.

Liście topoli białej są od spodu białe, gdy opadną szarzeją

Topola czarna ma liście romboidalne lub trójkątne.

Klonowe liście to jeden z najlepszych materiałów na jesienne bukiety.

W czasie jesiennego spaceru warto przyglądać się jesiennym liściom, wśród nich często ukrywają się zwierzęta. Ta ważka to szablak zwyczajny, jako postaci dorosłe możemy obserwować je do końca października, a sporadycznie czasem na początku listopada.

Wiewiórki wśród jesiennych liści potrafią być mało widoczne.

Listopad – opadają liście z drzew. Warto im się przyjrzeć gdy wybierzemy się na spacer do parku. Wśród drzew przebarwiających się na złoto zwróćmy uwagę na grab i wiąz. To te gatunki, w dużej mierze, tworzą szpalery, które latem dają cień a jesienią zdobią park niczym złociste kurtyny. Liście tych gatunków są bardzo podobne – mają kształt zbliżony do elipsy, widać na nich wyraźne unerwienie. Wprawne oko dostrzeże jednak, iż liść wiązu ma asymetryczną nasadę, to znaczy, że jego blaszka zachodzi z jednej strony głębiej na ogonek. Gatunki te łatwo rozpoznać także po korze. Kora grabu jest gładka w jasne pasy, wiązowa zaś spękana. Na wiązach często zobaczyć można naroślą – na pniach z pędami odroślowymi, na gałązkach zaś tworzą się czasem naroślą korkowe. Podstawa pni wiązów jest często nieregularna ze względu na napływy korzeniowe. W przypadku grabów ciekawostką jest to, że brązowe, zaschnięte liście mogą pozostawać na gałązkach, aż do wiosny.