Mimo że w kalendarzu wciąż luty, każdy kolejny dzień przynosi nowe wiosenne obserwacje.
Kwitnące przebiśniegi
Wiosenne słońce w wilanowskim parku
Drzewa na przedpolu czerwienia się kowalami
Wspólne obserwacje ptaków przynoszą również wiosenne odkrycia. W przypałacowym parku słychać już wiosenne śpiewy sikor, kowalików i dzięciołów
Niektóre kaczki dobrały się już w pary
Bielik to piękny, majestatyczny ptak, zwany czasem orłem. Choć gatunek ten rzeczywiście przypomina orła, to w istocie nim nie jest. Bardzo ważną różnicą, która na to wskazuje, jest nieopierzony skok. Znaczy to tyle, że część nogi tuż nad stopą nie jest porośnięta piórami.
W Parku północnym krajobrazowym w Wilanowie podziwiać możemy kunsztowną kolumnę zwieńczoną figurą bielika. W 1858 roku hr. August Potocki sprowadził kolumnę i rzeźbę z Fabryki Wyrobów Ceramicznych Ernsta Marcha w Charlottenburgu. Podczas okupacji uszkodzono trzon i głowicę kolumny, figura zaś została niemal całkowicie zniszczona. W 1956 roku przeprowadzona została kompleksowa konserwacja obiektu. Bazując na przedwojennym materiale fotograficznym, wykonano rekonstrukcję bielika, użyto jednak innych niż pierwotnie materiałów.
Dnia 5 lutego 2014 roku w Sali Białej Muzeum Pałacu Króla Jana III w Wilanowie mogliśmy zobaczyć efekty wieloletniego projektu, w ramach którego odtworzono nie tylko dawną technologię, ale także i figurę bielika, roboczo na potrzeby projektu nazywanego orłem. Projekt badawczy NCBiR NR08-0008-10/2010 „Odtworzenie technologii ceramicznej »Chaussee-staub« na potrzeby rekonstrukcji rzeźb i elementów architektonicznych na przykładzie Orła z Wilanowa” to wysiłek wielu instytucji i specjalistów z najróżniejszych dziedzin. Ze strony Muzeum Pałacu w Wilanowie pracami kierował Wojciech Bagiński, kierownik Działu Architektury i Środowiska.
Projekt miał również swój wątek przyrodniczy. W toku prac prowadzone były badania nad dwoma rzeźbami bielików wypożyczonymi od prywatnego właściciela z Niemiec, które, choć zniszczone, miały jednak mniej ubytków niż pozostałości wilanowskiego bielika. Mimo dostępu do tak dobrego materiału nie udało się odtworzyć pełnego obrazu rzeźby – brakowało fragmentu dzioba i szponów. Elementy te zostały odtworzone dzięki eksponatom wypożyczonym z Wydziału Leśnego Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie, które zeskanowano przy pomocy nowoczesnej technologii i wpasowano w trójwymiarowy obraz stworzony uprzednio z wypożyczonych figur. Odtworzenie kształtu to jedno, ogromnych prac wymagało też zrekonstruowanie samej technologii. To już jednak inna historia. Dość powiedzieć, że nowo powstała rzeźba pięknie prezentowała się w Sali Białej, a jeszcze piękniej będzie prezentować się na kolumnie w Parku północnym krajobrazowym, na którą trafi wiosną tego roku.
Powojenna rekonstrukcja rzeźby bielika
Z oryginału pozostało nie wiele
Czaszka bielika przedstawiona jako chmura punktów. Pomiar i zobrazowanie wykonane przez Pawła Bolewickiego
Szpony bielika przedstawione w siatce STL. Pomiar i zobrazowanie wykonane przez Pawła Bolewickiego
Dzięki wytężonej pracy, entuzjazmowi i życzliwości wielu osób oraz nowoczesnej technologii powstała piękna rekonstrukcja wilanowskiego bielika
Dziś w ogrodach czuć było wiosnę. W promieniach słońca zieleniły się wschodzące geofity.
Wśród nich wypatrzyć można listki ziarnopłonów wiosennych.
Niektóre przebijały się wprost spod śniegu.
Obudziły się także kowale, które wygrzewały się gromadnie na odziomkach drzew.
Tak jeszcze niedawno wyglądały ogrody. A dziś już czuć było wiosnę. W następnym wpisie pokażemy jej zwiastuny.
Lutowa galeria ogrodowa została przygotowana przez wolonatriuszkę Muzeum Pałacu Króla Jana III w Wilanowie Katarzynę Jerzykowską.
26 stycznia 2014 uczestniczyliśmy w organizowanym przez Ogólnopolskie Towarzystwo Ochrony Ptaków Zimowym Ptakoliczeniu. Program ten, dawniej nazywany Zimowe Liczenie Ptaków w Parkach i Ogrodach, jest coroczną akcją wzorowaną na brytyjskim Big Garden Birdwatch. Tak jak w Wielkiej Brytanii, tak i w Polsce liczenie ptaków odbywa się zawsze w ostatni weekend stycznia. W tym roku Zimowe Ptakoliczenie organizowane było po raz 10.
W ogrodach wilanowskich w ramach akcji odbyły się liczenia w dwóch punktach. W godzinach 11.45–12.45 liczyliśmy ptaki korzystające z karmnika w północnej części parku. Wraz z naszymi gośćmi przez godzinę zaobserwowaliśmy:
15 gołębi miejskich, 5 bogatek, 3 modraszki, 14 mazurków, 1 kowalika, 1 kosa, 1 dzięcioła dużego, 1 dzięcioła średniego, 1 sójkę i 1 srokę.
Następnie w godzinach 13–14 liczenie odbywało się w południowej części Jeziora Wilanowskiego. Ptaki skupione były głównie w okolicach mostu na ulicy Vogla. Większość jeziora była pokryta lodem. W czasie godzinnych obserwacji zanotowaliśmy obecność:
75 krzyżówek, 2 łabędzi niemych, 2 kwiczołów, 1 śmieszki, 1 wrony siwej, 3 mew srebrzystych, 1 kosa.
Ukryci za siecią maskującą obserwujemy karmnikowych gości.
Lornetki przydały się szczególnie do obserwacji ptaków wróblowych.
Wszystkie zaobserwowane ptaki zostały zapisane zgodnie z metodyką określoną przez Ogólnopolskie Towarzystwo Ochrony Ptaków: podczas liczenia stacjonarnego obserwujemy dane miejsce (np. karmnik) przez godzinę i na karcie wpisujemy maksymalną liczbę osobników z każdego gatunku widzianą jednocześnie (pozwoli to uniknąć wielokrotnego liczenia tych samych osobników).
Wilanowski karmnik, a w nim gołębie miejskie i kos. W krzewach po prawej stronie ukryte licznie odwiedzające karmnik mazurki i sikory.
Wieści z Parku 