Sierpień | 2011 | Wieści z Parku

Kwitną wilanowskie ogrody, a najpiękniej przy Oranżerii i na dolnym tarasie ogrodu włoskiego. Tam, wśród cisów i strzyżonych bukszpanów, złocą się kalceolarie – pantofelniki, ciemnym granatem z dodatkiem fioletu pysznią się heliotropy, ubarwiają rabaty pelargonie, żeniszki, złocienie maruna. Przy Oranżerii barw jest jeszcze więcej. Dodatkowo znajdą tu Państwo żółte aksamitki i laki, różowe niecierpki balsamina, czerwone begonie i pelargonie, jasnoniebieskie powojniki, ciemnoniebieskie szałwie i wiele innych kwiatów. Warto również zwrócić uwagę na może nie tak kolorową, ale równie piękną część ziołowo-warzywną. Znajdą ją Państwo za daktylowcami na tyłach Oranżerii. Za wiklinowego płotka olbrzymie głowy wychyla kapusta ozdobna, spoza nich wygląda jarmuż o karbowanych liściach, bazylia w dwóch kolorach i bardzo dekoracyjne liście buraków. Uroku dopełnia intensywnie pachnący tymianek i mięta oraz pięknie kwitnący hyzop o drobnych fioletowych kwiatach. Taki użytkowy ogród to powrót do tradycji. Za czasów Jana III Sobieskiego ogrody wilanowskie wyglądały nieco inaczej niż obecnie i w sporej części obsadzone były właśnie ziołami, warzywami i drzewami owocowymi. W tamtych czasach ogrody użytkowe, inaczej zwane „fruktowe”, znajdowały się po bokach dziedzińca, za budynkami stajni i spichrzów. Rosły w nich jabłonie, wiśnie, grusze, śliwy, brzoskwinie, morele oraz krzewy owocujące – porzeczki i agrest, jak również zioła i warzywa. Także południowa część rezydencji miała charakter użytkowy. Znajdowała się tam porośnięta winoroślą Góra Bachusowa, pomarańczarnia, figarnia oraz zabudowania gospodarcze folwarku. Mimo iż ogród spełniał funkcje praktyczne, miał on również charakter dekoracyjny. A czy takie połączenie jest w ogóle możliwe, mogą przekonać się Państwo sami, podziwiając ziołowo-warzywny ogródek przy Oranżerii.